Wpływy Portugalskie

Spis treści

• Wpływy obce na kuchnię indonezyjską
• Wpływy azjatyckie
  • Wpływy chińskie
  • Wpływy indyjskie
• Wpływy europejskie
  • Wpływy portugalskie
  • Wpływy hiszpańskie
  • Wpływy holenderskie
• Wpływy arabsko-muzułmańskie
  • Kuchnia bliskowschodnia a kuchnia indonezyjska
  • Kwestia postu
  • Posiłki okazjonalne
  • Tradycja gościnności
  • Etykieta

Wpływy Portugalskie

Portugalczycy jako pierwsi przedstawiciele europejskiego kolonializmu, zawitali na wyspach archipelagu  początkiem szesnastego wieku. Ich przybycie było wstrząsem dla lokalnego handlu. W 1511 roku niewielka grupka Portugalczyków przejęła kontrole nad głównym ośrodkiem handlowym archipelagu, jakim była muzułmańska Malakka. Zaraz po zdobyciu tego, jakże ważnego portu, Portugalczycy skupili swą uwagę na Molukach zwanych również Wyspami Korzennymi. To właśnie stamtąd pochodziły drogocenne przyprawy takie jak pieprz czy gałka muszkatołowa, których wartość w Europie przewyższała wartość złota. Prze troszkę ponad 100 lat od swojego przybycia Portugalczycy stanowili dominującą siłę europejską w regionie, kontrolując najważniejsze szlaki handlowe. Dlatego też posiadali oni wręcz monopol na przyprawy pochodzące z Azji południowo wschodniej. Obok motywacji czysto ekonomicznej, portugalska obecność na wyspach dzisiejszej Indonezji spowodowana była również misją szerzenia chrześcijaństwa.

Portugalski wkład w kuchnię indonezyjską sprowadza się do wprowadzenie w menu archipelagu słodkich ziemniaków, które stanowią składnik wielu potraw kuchni Indonezyjskiej po dziś dzień. Wspomnieć również należy o tym portugalscy żeglarze przywieźli ze sobą nie tylko warzywa pochodzące z Europy, ale i rośliny pochodzące z ameryki południowej. Najważniejszą z nich, a zarazem najczęściej stosowaną w kuchni archipelagu jest maniok (cassava). Uprawy owej rośliny Portugalczycy nauczyli się od Indian Tupi, zamieszkujących na terenach dzisiejszej Brazylii. Maniok, znany w Indonezji pod nazwą singkong, bardzo szybko wkradł się w łaski ludności tubylczej. Cassava zyskała wielką popularność szczególnie na mniejszych wyspach archipelagu, gdzie niemożliwa była uprawa ryżu. Singkong stał się alternatywą dla jawajskiego ryżu. Na wyspach takich jak Kalimantan, Moluki, Timur maniok stał się głównym składnikiem potraw. Obecnie Indonezja jest trzecim największym eksporterem manioku, zwanego również chlebem tropików. W kuchni Indonezyjskiej, singkong funkcjonuje jako składnik potraw, zamiennik ryżu lub przekąska. Jako przekąska cassava podawana jest w postaci smażonej (singkong goreng) na głębokim tłuszczu. Często spotykana jest również jako składnik zup (soto), wtedy jednak występuje w postaci gotowanej (singkong rebus). Z cassavyprodukowana jest również mąka wykorzystywana coraz częściej do produkcji makaronów. Stosując proces fermentacji, ludność Indonezji wykorzystała singkongdo produkcji ciastek takich jak tapai lub gutek. Maniok krojony w cienkie plastry a następnie suszony funkcjonuje pod nazwą krupuk o którym była już wcześniej mowa.  

Portugalczycy wraz ze swoim przybyciem rozpoczęli misje chrystianizacyjną, jednak religia ta nie niosła za sobą tak wyraźnego tabu żywieniowego jak chociażby hinduizm czy islam. Ingerencja chrześcijaństwa jako religii, w sferę żywieniową sprowadza się do kwestii postu, a więc do powstrzymywania się od spożycia danego rodzaju potraw, w określonym przez kalendarz kościelny, czasie.